روضه خوانی که یک عمر دروغ گفته بود

✨﷽✨

✅روضه خوانی که یک عمر دروغ گفته بود

✍آیت الله مجتهدے تهرانی(ره):

روضه خوان های قدیم اول شروع روضه شان مےگفتند: « یا لَیتَناٰ کُنّا مَعَک فَاَفُوزُ فَوْزاً عَظیٖما»  کاش ما هم در رکاب تو ای حسین بودیم و به آن رستگاری بزرگ مےرسیدیم. یک نفر روضه خوان مقید بود حتما این جمله را هر بار بگوید. یک شب برای اینکه به این شخص بفهمانند که تو اهل این ادعا نیستے، در عالم خواب دید کہ روز عاشوراست. لشکر ابن سعد این طرف و لشکر امام حسین علیه السلام آن طرف صف آرایی مےکردند.

او در خواب مراقب بود که مبادا امام حسین علیه السلام او را ببیند و بگوید بیا مرا یاری کن. اتفاقا امام حسین علیه السلام او را دید و گفت: «آشیخ حسین ، بیا این اسب و زره و شمشیر را بگیر و مرا یاری کن!» او هم بہ ناچار اسب آقا را گرفت، سوار شد، زره را پوشید و شمشیر را برداشت، اما با این حال مراقب بود که به محض اینکه آقا به خیمه گاه مےروند فرار کند، که همینطور هم شد. به محض اینکه امام حسین علیه السلام وارد خیمه شدند، اسب امام علیه السلام را برداشت و فرار کرد.

وقتی از خواب بلند شد فهمید کہ یک عمر دروغ مےگفته که: « یا لَیتَناٰ کُنّا مَعَک فَاَفُوزُ فَوْزاً عَظیٖما» کاش ما هم در رکاب تو ای حسین بودیم و به آن رستگاری بزرگ مےرسیدیم. و امشب به او فهماندند که تو مرد این سخن نبودی! مگر کسے مۍ تواند حبیب بن مظاهر یا زهیر بشود؟ در شب عاشورا امام حسین علیه السلام فرمودند: «من بیعت خود را از شما برداشتم ، هر کدامتان دست یکی از افراد خانوادهٔ مرا بگیرید و از اینجا بروید»

حضرت سرشان را پایین انداخته بودند کہ اصحاب خجالت نکشند. اما زهیر در همان حال بہ امام حسین علیه السلام عرض کرد: «آقا، ما اگر هزار مرتبه در راه شما شهید شویم ، دست از یاریتان بر نخواهیم برداشت.»

【 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 】

➖➖➖